Tijd waarderen

Nieuwjaarsmomentje.

Ook in 2018 is er weer tijd genoeg om te laat te komen – geinspireerd op LOESJE
Bij plannenmakerij ben je bezig met de spreekwoordelijke heenweg: ‘Hoe lang nog?’ of ‘Hoeveel tijd hebben we nog?’. Het is toekomstgericht, want je bent nog niet waar je wilt zijn.  Pas wanneer je vraagt: ‘Had het dan al af moeten zijn?’ ervaar je een tekort in tijd. Voor dit tekort heb je nooit kunnen sparen; je kunt tijd immers niet in een apart saldo opzijzetten voor later.

Wat overblijft, is dat je achteraf constateert dat je te laat bent begonnen of dat je zaken anders had moeten doen.
Tijd is een constructie, het maakt het oneindige deelbaar in begin- en eindpunten. Zo verdeelt kalendertijd een periode in uren, dagen, weken….. Deze nominale tijd geeft rust en ruimte door beleving. Want als je vooruit kijkt heb je nog een saldo met tijd tot je beschikking. Dat werkt net als met de gedrukte waarde op geld, dan weet je ook wat je nog hebt. Het maakt tijd tot een gunfactor, want het geeft lengte aan een periode waarin je nog iets kunt doen. Tijd heeft ook een negatieve waarde, namelijk de periode die je tekort kwam om een klus te klaren.

Hier en nu

Tussen toekomst en verleden zit het ‘nu’. Dat is geen passieve stip op een tijdlijn van punt A naar B, maar een moment dat altijd met je meebeweegt en het heden oprekt. En het mooie is dat het altijd bij jou blijft, het is ook ‘hier’. Realiseer je dan ook dat je in het ‘nu’ bent aangekomen door de acties die je eerder hebt ondernomen. Voor de toekomst gebruik je stappen die je nu al maakt.Aan het idee dat je tijd te kort gaat komen kun je werken. Hoe dan? Door met open vizier tijd in het hier-en-nu te waarderen.